1398/6/2 چهارمین سالگرد باهم بودنمان!

انگار همین دیروز بود، نه چهار سال پیش!

که بیخبر از دشواری ها و ناملایمات پذیرفتیم روزها را با هم سپری کنیم،

و دوشادوش یکدیگر گام برداریم.

به لطف الهی و به یمن وجود تو، 

زندگی معنا یافت و رنگی نو به آسمان دلم پاشیدی.
خاصه با تولد ثمره عشق مان، ایمان جان، که زیبایی ها هزاران برابر شد.

و عشق همسرانه تو، پدرانه،
دلسوزی هایت زیباتر، بی خوابی هایت عمیق تر شد.
همیشه قدر دان زحماتت هستم،

و همیشه مانند روز اول، مانند همان روز اول دوستت خواهم داشت.